Bo tak trzeba

Idę drogą 

bo tak trzeba

Mijam piękne 

domy z drzewa

w tym na chwilę

się zatrzymam

w tamtym zaś 

mnie spotka zima

w tym gospodarz 

chleb przełamie

w tym zostanę 

na śniadanie

Idę drogą

bo tak trzeba

na tej drodze

mój kawałek nieba

na tej drodze

chleba piętka

na tej drodze

chwila święta

na tej drodze

spotkań wiele.

Idę drogą
bo tak trzeba
za horyzont
za marzenia
za czas,
nie do spełnienia

i nie liczę

deszczu kropli

drzew samotnych

kroków w pyle.

We mgle

Zapatrzeni tak wprost w siebie 

Tak byliśmy nadzy

Otulało nas uczucie 

Księżyc i zamglone trawy

W dłoni swojej dłoń ukryłem

W palcach przeplatanych

Usta swoje zaś zwilżyłem

W warg wieczornej rosie

Zapatrzeni tak wprost w siebie 

Tak byliśmy nadzy

Otulało nas uczucie 

Księżyc i zamglone trawy

Oczy Twoje zapatrzone

Poza horyzonty

I na ustach igrający

Uśmiech nie pokorny

Zapatrzeni tak wprost w siebie 

Tak byliśmy nadzy

Otulało nas uczucie 

Księżyc i zamglone trawy

I rozbłysła noc świtaniem

Kura zapiał głos skrzekliwy

Rozpłynęły w mgle się usta

W mgle zagubił się rąk dotyk

Zapatrzeni tak wprost w siebie 

Tak byliśmy nadzy

Otulało nas uczucie 

Księżyc i zamglone trawy