Podróż

Kół miarowy stukot niesie
Myśli zmienia rytm przejazdów
Obraz w szybie tak zamglony
Sięgam — brud po szybie mażąc.

Kartki książki się zmieniają
Zaczytana w swoim czasie
Nie dostrzega piękna pani
Świata co za oknem płynie.

Gaśnie dzień w oknie smugą
Starzy ludzie mają termos
Dla nich to codzienna droga
W życiu taka to konieczność.

Kół miarowy stukot niesie
Myśli szarpie rytm przejazdów
Obraz w szybie tak znajomy
sięgam — brud po szybie mażąc.

W eter młodzian śle wyznania
Oczy mu czerwienią płoną
Pociąg go do lubej wiezie
Dwa wyznania na kilometr.

Cicho sarny wyszły z lasu
Niewidoczne w szarym świecie
Skubiąc trawę za nic mają
Nasze małe wielkie sprawy.

Kół miarowy stukot niesie
Myśli tańczą w rytm przejazdów
Zamazanej stacji obraz
Czas wysiadać, drzwiami trzasnąć.

Schody

Tak bezwolnie, z automatu

jeden kroczek postawiłem

i powiodły mnie te schody

Gdzieś na szczyty moich marzeń.

Coraz dalej sięgam wzrokiem

coraz lepsze mam widoki

jadę w górę stałym tempem

Stojąc jadę - jadę stojąc.

A na szczycie nagła zmiana

schody na dół popędziły

I zmieniają się widoki

na spotkanie pędzi ziemia.

I zagryza człowiek palce

gdzieś z pamięci modły wzywa.

Ale na dół teraz zmierza

Stojąc jadąc - jadąc stojąc.

I gdy sięgam tak pamięcią

życie wiodę w stałym tempie

to do góry to do dołu

nie sięgając ręką głębiej.

Stojąc jadę - jadę stojąc.

Na Kamieniu 54

Tam za oknem

Inny świat

Innych wspomnień

Innych dat.

Soczewica

W progi domu wejdę cicho

dniem zmęczony i szczęśliwy.

Twarz zniszczoną zroszę wodą

myśli wolno swoje skupię

i opowiem jak co wieczór

dnia historię tę powszechną

A Ty w koło się zakręcisz

udasz trochę zasłuchania

wtrącisz czasem jakieś słowo

choć nie przerwiesz gotowania.

Nim zakończy się opowieść

zmysły węchu już podrażnia

parująca, bulgocząca 

Twoja dla mnie wyobraźnia

I zanurzę się bez reszty

w darowaną cząstkę Ciebie
chłonąc smaki i Twe słowa
Choć na chwilę będąc w niebie.

Na kamieniu 53

Chłonąc Twoje ciepło

Wtulony w zmysły

Zagubiony w rozkoszy

Oby noc końca nie miała.

Panie ...?

Jak to jest Panie?

Boże Miłosierny,

Że choć wiemy, że staniemy.

Przed obliczem Twoim wierni

Zawsze jesteśmy tym zaskoczeni.

Jak to jest Panie?

Na Wskroś Łaskawy,

Ze decyzje Twoje wielkie

Zmieniają tak często

I niweczą nasze małe sprawy.

Jak to jest Panie?

Przed Którym nic się nie Ukryje,

Że jednym swym gestem

W pył roznosisz

Czyjąś życia ścieżkę.

Jak to jest Panie?

Zawsze Sprawiedliwy

Czy poczekasz na krzyk

Co świt rozdziera

Żurawi krzykliwych?

I czy zgodzisz się Panie?

Patrzący z Tronu Wysokiego

Że łzy maluczkich, padołu ziemskiego

Pozwolą stanąć bliżej

Przy Majestatu Osobie?