Soczewica

W progi domu wejdę cicho

dniem zmęczony i szczęśliwy.

Twarz zniszczoną zroszę wodą

myśli wolno swoje skupię

i opowiem jak co wieczór

dnia historię tę powszechną

A Ty w koło się zakręcisz

udasz trochę zasłuchania

wtrącisz czasem jakieś słowo

choć nie przerwiesz gotowania.

Nim zakończy się opowieść

zmysły węchu już podrażnia

parująca, bulgocząca 

Twoja dla mnie wyobraźnia

I zanurzę się bez reszty

w darowaną cząstkę Ciebie
chłonąc smaki i Twe słowa
Choć na chwilę będąc w niebie.