Na kamieniu 40

Kiedyś idąc, w stronę nieba

gdzieś za głową szepty słyszę

Tych, co pomóc już nie zdołam

tych, co w moje weszli życie

Mocno zcisnę twarde dłonie

głębiej czapkę na łeb wsadzę

splunę cicho przez swe ramię

I tak pójdę mroku granią

choć zostało w sercu zadrą.

Na kamieniu 39

Zawirował w oczach świat 
Z półek pospadały serca
Tęcze barw ugasił czas 
Szarym zmierzchem 
Mgłą wilgotną 
Powiek deszczem ...

Pani "M"

Kiedyś

Choć oby nigdy

Wtulony w Twoją nagość

Słoną łzę uronię

Nie rozbłysną wtedy gwiazdy

Tylko księżyc się

Mgłą zasnuje

Z każdym gestem

Będzie wzbierał

Szloch w mnie

I otulę Cię boleścią

Co wypływa

Z serca korzeni

Kiedyś

Oby nigdy

Świtem zbrukani

Trzymając się za ręce

W życie pójdziemy

Tym życiem wypaleni.

Za latem

Ostatnie  zielone

promienie

się skryły.

Miłość czerwienią

drogę wyściela.

Jeszcze ostatni

list nienapisany.

W mgłę poranną

odchodzi bezgłośnie.

A już na karku

mroźny oddech

zimy,

co tylko

uczucia,

martwym skuwa

lodem.

Na kamieniu 38

Po czterdziestce człowiek wie

czy całować, jak i gdzie

Gdzie zapomnieć się na chwilę

I niech długo trwają chwile.

Gdy noc

Z oczu zasłona 

w mroku opada

Usta sięgają 

gdzie wilgoć się wzmaga

Dłonie po linii

co się wznosi, opada

Gdzie dwa żywioły

noc mocą oplata

księżyc oświetla

co ukryte być powinno

gdy gwiazdy blask tracą

Świtem się spełniło.