Być sobą

Perfekt kiedyś rzekł

Chcemy być sobą

Chcemy być sobą

Jeszcze......

Magdalena pięknie wyglądała

W swej zwiewnej sukience
Kiedy wzrokiem mnie odkryła

A ja zapatrzony w Nią nie byłem sobą.

Izabela pięknie czarowała

Swymi ustami rubinowymi
Szukając w rozkoszy spełnienia

A ja zapatrzony w Nią nie byłem sobą.

Katarzyna wiodła drogą

Krętą pełną ciszy
Przez manowce świata tego

A ja zapatrzony w Nią nie byłem sobą.

Anny rozdzierający w ciszy krzyk

Zaciskał serce me
By kamieniem trwało

A ja zapatrzony w Nią nie byłem sobą.

Agnieszki cichy głos

Prowadził poprzez mrok
Tam gdzie najciemniejsze strony

A ja zapatrzony w Nią nie byłem sobą.

Oli smutny świat

Prowadził poza czas
Zapłakany w mroku trwał nasz świat

A ja zapatrzony w Nią nie byłem sobą.

Joanny ognisty wzrok

Co głębią swą przeszywa
Odkrywał co ukryte było

A ja zapatrzony w Nią nie byłem sobą.

Małgorzata powoli odkrywała
Co w dali głęboko skryte
Szepcząc zaklęcia w dymie ukryte.
A ja zapatrzony w Nią sobą nie byłem.

Edyty perlisty śmiech

Rozganiał chmury cień
I tak witał nas świt, nowy dzień

A ja zapatrzony w Nią nie byłem sobą.

Lecz nadejdzie taki dzień

Że wyzwolę swe emocje

Że zatańczę w deszczu łez

Pod palącym słońcem

I na tęczy wejdę szlak

Będąc panem swego losu

Ja jestem sobą

Sobą jestem

Wreszcie......

W bombce

W bombce gwiazda się odbija

kocie oko i nadzieja. 

W bombce śniegiem przysypane 

dom przy sądzie niezebranym. 

W bombce w czasie zamrożone 

chwile szczęścia zaplecione 

W bombce krąży to, co było, 

co nie było i się stanie. 

W bombce nagle łapki cień 

i się rozpadł płochy sen.

Wigilia 2018

Gwiazdy blask w taką noc

ma sprawczą moc.

Nadziei 

jaką niesie za sobą

Boże Narodzenie

że to co lepsze

jeszcze jest przed nami.

Radości z dnia codziennego

poranków słonecznych

wieczorów przy kominku.

I kochającego kogoś

kto zawsze jest blisko..

Magia świąt

Gwiazdy blask w taką noc

Marzeń niesie wielką moc

Patrząc w czas, przeszły czas

Czujesz brzemię tamtych dat.

A choinki blasku moc

Myśli złe wygoni w noc

I zapachem, blaskiem wabi Cię

Podejdź bliżej odnajdź mnie.

Z kuchni wkrada się tradycja

Eksplodując światem woni, smaków

Dzieciństwa czas na chwilę powraca

Lśni w blasku łza skrywana.

I w dłonie weźmiesz dłoń

Ustami odnajdziesz smak

Serce proste znajdzie słowa

Całunem Cię okryje "Magia Świąt"

Na kamieniu 52

Mam kota na kolanach

Lampkę wina w dłoni

I wszystko na tym świecie

Po prostu mnie pie....i.

Punkt na mapie

Droga kręta 

Droga prosta

I pod górę

A czasem z góry

W pełnym słońcu

W deszczu rzęsistym

I po piachu

Po kamieniach

Zagubiona gdzieś w przestrzeni

Czasu, marzeń

Między polem,

Między górą a rzeką

Między wschodem a zachodem

Między dniem i nocą

Drogę tę znalazłem

Drogę ta przeszedłem

Na sercu Twoim

Punkt znalazłem

Na mapie

Głęboko skrywanej.

Zapomniałem

Zapomniałem oczy Twoje

Choć się do mnie pięknie śmiały

Zapomniałem ich koloru

Tylko blaskiem pozostały.

Jeszcze wczoraj zapatrzeni

Szliśmy sobą zachwyceni

Ja wpatrzony w oczy Twoje

Tylko mórz widziałem tonie.

Tak niedawno, chwilę prawie

Gdy trzymałem dłonie Twoje

To widziałem po horyzont

Zieleń która grała w Tobie.

A wieczorem, w tej zadumie

Gdy nad kuflem pochylony

Patrzę w te przebyte strony

Brązem chwili naznaczony.

Zapomniałem oczy Twoje

Choć się do mnie pięknie śmiały

Zapomniałem ich koloru

Tylko blaskiem pozostały.

Wolne kroki

Nocą na księżyca srebrnej ścieżce

Między tują a tują brzmią bezszelestnie.

Powolne kroki w cieniu skrywane

Anioła co na ziemi ma ważne zadanie.

I śledzą te kroki w mroku ukryte.

Oczy błyszczące księżyca liceum.

I choć nie podejdą, nie zbliża się wcale.

To kroki policzą przez anioła stawiane.

Aniołowi jest znany każdy zakątek.

Aromatem wypełni miski stęsknione.

Lód rozkruszy, wodę ogrzeje.

I pozostawi ciche dobre wrażenie.

Obraz p Ewa Łazowska

Worki dwa

Dwa  worki skarbów 

przez życie uzbierałem

Choć skarbami nie były

tylko ja tak uważałem

Książek w tym było 

może ze trzy garście

Pięć kulek skarpetek

jedne wypłowiałe gacie

Kamieni pudełko

długopisów dwanaście

Zeszyt wspomnień spisanych

w zdjęciach chwile złapane

O słońca wschodzie

w świat deszczem złożony

Worki zabrałem

w świata cztery strony

Może mnie spotkasz

na życia czarnym szlaku

Wtedy wypijemy

po lampce koniaku.

Gorący list

Piszesz gorąc
Że Cię rozbiera
Że czujesz wilgoć
Co dech zapiera.

A tutaj mamy

Zimy naszej skutki

Mróz choć niewielki

Wszystko czyni malutkim.

Słona bryza

Pieści Cię przelotnie

I zostawia kroplę

Strzeżoną zazdrośnie.

A u nas każda kropla
co się na świat wymyka
zamienia się w sopel
i po szybie spływa.

Wieczór u Ciebie

Kładzie długie cienie

Zaczyna się taniec

Oliwki pod parasolem.

A tutaj tańczy

Wredny budzik na szafce

Dźwiękiem swym donośnym

Marzenia wygania radosne.

Światy dwa 

Tak sobie przeciwne

Zaplotą swe dłonie

Zaplotą swe ciała

By podążyć już drogą

Krętą rozkosznie.

Karty

Z kart domy budujemy

za zaprawę mając

Piwo z dymem wymieszane

myśli dość mocno splątane.

Kreślimy w piwie na stole rozlanym

wielkie batalie i sprawy przegrane

A w nim się odbija twarzy rys zmętniały

oczy co widzą, że z życiem przegrały.

Następny poziom

w górę karty wznosimy.

Roztaczamy w opowieściach

dłońmi w dymie miraże kreślimy.

Słowa i gesty w pustkę wpadają

w martwej ciszy nieobecnych pobrzmiewają

Od drzwi nagły podmuch rozwiewa miraże

rozwiał i karty nieudolnie stawiane.

Wieczory do dni, dni do tygodni,

tygodnie do miesięcy są podobne.

W goryczy piwa i smrodzie dymu zatopione

nikt nie słucha i nie zwraca uwagi.

Co mówią zamglone oczy i spękane wargi

głos ochrypły cichą skargę niesie.

Tylko jedna osoba w końcu się pochyli

"zbieraj się za 10 min zamykamy"

Rudy

Z dystansem spoglądam na minione dni

Przez pazury przepłynął piasek mych dni.

Nadszedł już czas by na progu gdzieś siąść

Mostem wspomnień dwa brzegi spiąć

Futro me blade, w kościach tkwi ból

Ciężko jest wskoczyć ciężko zejść w dół

Powieki zmęczone złożyć już czas

Na wygodnych poduchach gdzie kominka blask. 

Ostatni raz spojrzeć na słońca wschód

Ostatni raz kolan otulić chłód

Ostatnim oddechem pożegnać mijany czas

I ruszyć w drogę gdzie łąki bezkresny szmat ...

Ona

Kiedy przyjdzie

Ta co zawsze przychodzi

Bez zapowiedzi

Raz cicho wejdzie

W kącie siędzie

I poczeka

Innym razem

Z hukiem wpadnie

I na oślep ciachnie

Czy jesteś duży

Czy jesteś mały

Czy może wspaniały

Czy czekasz

Czy sie boisz

Czy drwisz

Ona delikatnie sie uśmiechnie

I świstem cichym

Ciszę zacznie....

Rozmowa z K.

Powiedz Kocie

Tam na płocie

Co okala sadu szmat

Gdy spoglądasz

W świat daleki

Czy Cię wabi

Dali dal ...?

Powiedz Kocie

Tam na miedzy

Gdzieś ukryty w kępie traw

Gdy spoglądasz

W łany złote

Czy przygoda

Wabi Cię ...?

Powiedz Kocie

Tam przy wodzie

Co opływa mały świat

Gdy spoglądasz

W zmarszczki wody

Czy Cię wabi

Rzeki cichy gwar ...?

Powiedz Kocie

Mój Ty Kocie

Gdy wygasa dnia już żar

Czy spoglądać

W jasne niebo

Czy marzenia

Wysłać w dal.....?

                                        Miał ......

Cicha Kreska

Usta ciche i stęsknione

cienką przecinają kreską

To, co było, to już nie jest

Ogród marzeń porósł zielskiem.

Jeszcze wczoraj kwitły kwiaty

Strumyk cicho szeptał falą

Ptaki śpiewny miały koncert

Słonce ogród rozświetlało.

Usta ciche i stęsknione

Już nie szepczą słów zaklętych

Oczy błysków nie rzucają

Dłonie dłoni nie splatają.

Umarł ogród, zwiędły kwiaty

W oczach wyschły łzy ostatnie

Dłonie ścięły drzewa marzeń

Żar do pustki spalił trawę.

Z ust tych cichych i stęsknionych

Czasem w mroku słychać łkanie

Na pustyni tam za miastem

Gdzie jest marzeń zimny kraniec.

Grusza

Świecy wezmę dziś ogarek

Wyjdę przed niziutki ganek

I pod grusza cicho siądę 

Bez pośpiechu wiem że zdążę

Jak co wieczór tego lata

To co był tak się splata

To ostatnia jest ciepła przystań

Że ten błękit nieba, oczy

Serce koi o dnia zmroku

Świecy wezmę dziś ogarek

Wyjdę przed niziutki ganek

I pod grusza cicho siądę 

Bez pośpiechu wiem że zdążę

Krótki wieczór tej jesieni

Rozpalony płomieniem serca i liści

Oczy kolorem rozświetlone

Ręce do Ciebie wyciągnięte

Świecy wezmę dziś ogarek

Wyjdę przed niziutki ganek

I pod grusza cicho siądę 

Bez pośpiechu wiem że zdążę

Zima ścięła świat cały

Ja w swym sercu wytrwały

Ogarek w swym ręku ściskam

To ostatnia jest ciepła przystań

Świecy wezmę dziś ogarek

Wyjdę przed niziutki ganek

I pod grusza cicho siądę 

Bez pośpiechu wiem że zdążę

Wiosna nowe budzi nadzieje

Wiosną spotkałem Ciebie

Wiosna dałaś mi uśmiech

I wiosną czekam Ciebie

Świecy wezmę dziś ogarek

Wyjdę przed niziutki ganek

I pod grusza cicho siądę 

Bez pośpiechu wiem że zdążę

Okno

Patrzę w dal w zasnute okno

Czy ty widzisz smugi te 

Te zacieki, pajęczyny

Czy przeciwnie w dali widzisz

Co prostotą swej natury

Niesie spokój i wspomnienie.

Chwile w kadrze zatrzymane

Jakby zdjęcie nam zrobiono

W oknie tak powoli przepływają

Mam wrażenie, że ręką sięgnąć

By pogładzić włosy Twoje

A tylko kurz na szybie marze się 

Gdy czerwone słonce powoli znika

Na mym oknie tańczą cienie

Taniec w gasnącym dniu ostatni

Tak bliski, tajemniczy, intymny

Przepełniony marzeniami, pragnieniami

A gdy zniknie słońce

Wtedy znikną cienie.... 

Krótka Historia

Weszłaś drzwiami od ogrodu

Włosy całe mając w kwiatach

I z uśmiechem tak beztroskim

Pełnym życia i kochania

Kuchnia pełna Twej zwiewności

Jest powolna Twoim gestom

Już powoli coś nakładasz

A w zapachu "śpiewa niebo"

Już w salonie Ciebie pełno

Zasłuchanej, zaczytanej

Sączysz wolno Stare Porto

Idąc w wieczór wraz z Leśmianem

Skromne lustro tak olśniłaś

Że za rosą się schowało

Pieszczotliwie opływając

Woda pieści Twoje ciało

 Gdzie księżyca długie cienie

My spleceni, zachwyceni

Smakiem, ciepłem i oddechem

Nieświadomi że czas płynie

Gdzieś przed świtem

Cicho wyszłaś

Zostawiając drzwi otwarte

Ja ich nigdy nie zamykam...

Łowca serc

Łowię serca w mętnej wodzie

Co niesione są przez fale

Raz wiatr pcha je do brzegu

To znów fala gna na pełne morze.

Łowię serca w mętnej wodzie

Co choć biją, to nie żyją

Co są szare, zapomniane

Przez nikogo niekochane.

Łowię serca w mętnej wodzie

I otulam swoją pieśnią

W dłonie biorąc iskrę wskrzeszam

I na przestrzeń je wypuszczam.

Patrząc z łezką jak szybuje

Ponad lasem i doliną

Tam gdzie płynie pieśń radośnie

Póki szybują, póty żyją.

Brzeg

Między jednym brzegiem a drugim

Twoje ślady pozostały

 Woda nie zmyła ich jeszcze

Dzieci ich nie zdeptały.

Ptaków śpiew, cykad granie

I te w wodzie długie cienie

Świat się zbliżał już do zmierzchu

Tak odległy nieistotny.

W oknach domów pierwsze światła

Zmierzch już cicho pozapalał

I nad tonią zatańczyły -- Nietoperze

Nocnych łowów królowie.

W blasku ognia melancholia

W niebo iskrą się poniesie

Jeszcze chwilę tu zostaniesz

Potem cicho się podniesiesz.

Między jednym brzegiem a drugim

Twoje ślady pozostały

Woda nie zmyła ich jeszcze

Dzieci ich nie zdeptały.

Jak co dzień

Świtem witam dzień kolejny

Niezliczonych tych poranków

Kiedy noc wiecznością bywa

Nie dającą ukojenia.

Twarz przemywam szarym mydłem

Zmyć próbując długie cienie

Patrzy z lustra twarz nie moja

Drżeniem powiek naznaczona.

Zimnej kawy smak wczorajszy

Sweter co pamięta lepsze czasy

I zgarbiony trzaskam drzwiami

Idę walczyć z demonami.

A wieczorem już z daleka

do hałasu, ludzi, wrzasku

Się zanurzam w miękki fotel

Zasłuchany w "Pomarańcze"

Usta zwilżam ostrym smakiem

Po policzku łza się toczy

I tak przejdę przez godziny

Długiej, zimnej, czarnej nocy.

Karminowe

Karminowym blaskiem ust

Gasisz nieskromną jasność dnia

Obleczona w mroku czerń

Jesteś niczym nocy cień

Prowadzisz mnie bez strachu

Gdzie księżyca srebrna droga

Gdzie się kryją długie cienie

Gdzieś gdzie w mroku śpi marzenie

Nocy pięknem zaskoczony

Czarno-biały świat oglądam

I przy Tobie już bez trwogi

Wchodzę w nocy nocne progi

Dniem znudzony na rozstajach

Nie znam czasu ani miejsca

Gdzieś odnajdę swoją drogę

Wrócę w znane sobie miejsca

I przeżyje dzień kolejny

Tak jak zawsze w szarych cieniach

Coś zbuduje, coś zawalczę

By już jutro nie pamiętać

Karminowym blaskiem ust

Gasisz nieskromną jasność dnia

Obleczona w mroku czerń

Jesteś niczym nocy cień.

Podróż

Kół miarowy stukot niesie
Myśli zmienia rytm przejazdów
Obraz w szybie tak zamglony
Sięgam — brud po szybie mażąc.

Kartki książki się zmieniają
Zaczytana w swoim czasie
Nie dostrzega piękna pani
Świata co za oknem płynie.

Gaśnie dzień w oknie smugą
Starzy ludzie mają termos
Dla nich to codzienna droga
W życiu taka to konieczność.

Kół miarowy stukot niesie
Myśli szarpie rytm przejazdów
Obraz w szybie tak znajomy
sięgam — brud po szybie mażąc.

W eter młodzian śle wyznania
Oczy mu czerwienią płoną
Pociąg go do lubej wiezie
Dwa wyznania na kilometr.

Cicho sarny wyszły z lasu
Niewidoczne w szarym świecie
Skubiąc trawę za nic mają
Nasze małe wielkie sprawy.

Kół miarowy stukot niesie
Myśli tańczą w rytm przejazdów
Zamazanej stacji obraz
Czas wysiadać, drzwiami trzasnąć.

Schody

Tak bezwolnie, z automatu

jeden kroczek postawiłem

i powiodły mnie te schody

Gdzieś na szczyty moich marzeń.

Coraz dalej sięgam wzrokiem

coraz lepsze mam widoki

jadę w górę stałym tempem

Stojąc jadę - jadę stojąc.

A na szczycie nagła zmiana

schody na dół popędziły

I zmieniają się widoki

na spotkanie pędzi ziemia.

I zagryza człowiek palce

gdzieś z pamięci modły wzywa.

Ale na dół teraz zmierza

Stojąc jadąc - jadąc stojąc.

I gdy sięgam tak pamięcią

życie wiodę w stałym tempie

to do góry to do dołu

nie sięgając ręką głębiej.

Stojąc jadę - jadę stojąc.

Na Kamieniu 54

Tam za oknem

Inny świat

Innych wspomnień

Innych dat.

Soczewica

W progi domu wejdę cicho

dniem zmęczony i szczęśliwy.

Twarz zniszczoną zroszę wodą

myśli wolno swoje skupię

i opowiem jak co wieczór

dnia historię tę powszechną

A Ty w koło się zakręcisz

udasz trochę zasłuchania

wtrącisz czasem jakieś słowo

choć nie przerwiesz gotowania.

Nim zakończy się opowieść

zmysły węchu już podrażnia

parująca, bulgocząca 

Twoja dla mnie wyobraźnia

I zanurzę się bez reszty

w darowaną cząstkę Ciebie
chłonąc smaki i Twe słowa
Choć na chwilę będąc w niebie.

Na kamieniu 53

Chłonąc Twoje ciepło

Wtulony w zmysły

Zagubiony w rozkoszy

Oby noc końca nie miała.

Panie ...?

Jak to jest Panie?

Boże Miłosierny,

Że choć wiemy, że staniemy.

Przed obliczem Twoim wierni

Zawsze jesteśmy tym zaskoczeni.

Jak to jest Panie?

Na Wskroś Łaskawy,

Ze decyzje Twoje wielkie

Zmieniają tak często

I niweczą nasze małe sprawy.

Jak to jest Panie?

Przed Którym nic się nie Ukryje,

Że jednym swym gestem

W pył roznosisz

Czyjąś życia ścieżkę.

Jak to jest Panie?

Zawsze Sprawiedliwy

Czy poczekasz na krzyk

Co świt rozdziera

Żurawi krzykliwych?

I czy zgodzisz się Panie?

Patrzący z Tronu Wysokiego

Że łzy maluczkich, padołu ziemskiego

Pozwolą stanąć bliżej

Przy Majestatu Osobie?

Noc - dniem

Głos kieratu z tyłu znika

noc się z dniem baruje

wolno krok za krokiem

swe stopy do domu kieruje.

Zamazane w rozświetlonym

twarze z autobusu patrzą

w oczach sen im podskakuje

nie pozwala głębiej zasnąć.

Mijam ludzkie zimne twarze

zdążające w szary dzień

szare mają swe marzenia

szary w życiu celu cel.

Przy sklepiku na trawniku

zimnym piwem raczą się

pracownicy nocnej zmiany

tak się miesza noc i dzień.

Cichuteńko drzwi zamykam

i w papucie wślizgam się

siadam w kuchni na wprost okna

o herbatę grzejąc się.

Tyle świtów stąd widzianych

tyle razy wstaje dzień

i choć piasek w oczy szczypie

cień uśmiechu igra weń.

Dwa światy

Tam za rogiem
na wyciągniecie
dłoni.
Płonie Twój
świat.
Bogactwem kolorów.
Pięknem woni.

Tuż obok
ulotnie się wymyka,
przepływa przez
palce.
Rażąc w oczy
światłem,
które prawie się
dotyka.

Mój świat,
nie tak daleką,
łzą pada
od świata
Twego.
Skryty w cieniu,
niewidoczny,
milczący.
...
Czekający
Cudu.

Tory życia

W tory życia mnie wstawili

Znaków, śladów i wskaźników

Postawili mi bez liku

Tory kręte i zaklęte

Wymagają bym o czasie

Był za każdym razem w trasie

A tych stacji na tej trasie

Mniejszych, większych

Pamiętanych, zapomnianych

Jest bez liku, a na wszystkich

po dróżniku

Który tak steruje ręcznie

Jakby wiedział gdzie ja jadę

i na tory mnie kieruje

których ja bym nie chciał wcale

Na tych torach 

są bocznice, opuszczone semafory

Zardzewiałe, zarośnięte

gdzieś donikąd

mnie wiodące tory.

W tory życia mnie wstawili

Na żelazne zimne szlaki

a ja chciałem tylko czasem

Lecieć wolnym nieba szlakiem

Czasem płynąć mórz doliną

Lub gdzieś cicho stać na boku

Śpij

Śpij

W tej nocnej ciszy

Śpij

Ciepło snu w ciele zaklęte

Spokojem promieniuje

Karminową słodyczą

Zmysły we władanie

Podstępnie przejmuje

Śpij

Niespokojne pragnienia

We wnętrzu się budzą

Cisza sprzyja marzeniom

Zegara rytm

Szepcze do ucha

Śpij

Na bok dwunasty

Obracam swe ciało

Pragnąc raz

By było

A drugi raz

By się spało

Śpij

W tej nocnej ciszy

A ja Cię otulę

I cicho

Wyszepczę

......

Śpij

48

Nikt nigdy się nie dowie

ile się kochało

dziewczynek, dziewcząt i kobiet.

I ilu się chłopakom

sprzedać kopa chciało

tam, gdzie się nie kopie.

Ile się łez wylało

w poduszkę, w rękaw

lub po prostu w siano.

Te noce nieprzespane

kiedy być było za dużo

a mieć było za mało.

Ilekroć rzucając orzeł czy reszka

kiedy wyszedł orzeł

mówiłem, że reszka.

Nikt nigdy się nie dowie

ile rzeczy nieważnych

odcisnęło tak ważne piętno na mej osobie.

Na kamieniu 56

Cicho przyszła

Wyciszyła

I kołderką otuliła

Uczuć ogień

Gdzieś ukryła

Cisza...

Spotkamy się

Bladym świtem chleb upiekę
Znakiem krzyża go oznaczę
Zapakuję skibke w chlebak
I tak z rankiem zacznę trasę.

Spotkamy się jako pozwoli czas

spotkamy się a może nie

i będzie radość w nas

w tamten czas

i blask.

Jeszcze tylko dam się napić
Tym, co w oknie wyglądają.
I okruszków na próg sypnę
Skrzatom co o dom mój dbają.

Spotkamy się jako pozwoli czas

spotkamy się a może nie

i będzie radość w nas

w tamten czas

i blask.

W rosie, słońcu, deszczu, mrozie
Co dzień idę znaną drogą
Nucąc kilka marnych wersów
Co na stację mnie prowadzą.

Spotkamy się jako pozwoli czas

spotkamy się a może nie

i będzie radość w nas

w tamten czas

i blask.

Dzień przemija po swych torach
Wyznaczony rytmem stuków
7.10 ten z Krakowa
O 20.00 ten z Myślenic

Spotkamy się jako pozwoli czas

spotkamy się a może nie

i będzie radość w nas

w tamten czas

i blask.

W dali, mroku zanikają
Zakończenia dnia czerwone
A ja idę znów samotnie
Nucąc kilka znanych wersów.

Spotkamy się jako pozwoli czas

spotkamy się a może nie

i będzie radość w nas

w tamten czas

i blask.

?

Spotkałem falę

co stopy obmywa

co pieści zalotnie

co czule opływa

Spotkałem powiew

we włosach splątanych
co targa uniesień
żywiołem wspaniałym

Spotkałem ciemność

co pozwala skrycie

pieścić dotykiem

to co jest ukryte

Spotkałem powietrze
co po nocy chłodzie
daje orzeźwienie

i wolę ku Tobie

Spotkałem blask
co wprost oślepia
jasnością przytłacza
myśli poniewiera

Spotkałem Ciebie
falą obmywany
a mimo to zbrukany

Spotkałem Ciebie
wiatrem targany
i pod wiatr idący

Spotkałem Ciebie
nocą bezsenną
i nocy udręką

Spotkałem Ciebie
kazdym oddechem
bardziej spragniony

Spotkałem Ciebie
Stałaś się jasnością
co mnie spaliła.