Brzeg

Między jednym brzegiem a drugim

Twoje ślady pozostały

 Woda nie zmyła ich jeszcze

Dzieci ich nie zdeptały.

Ptaków śpiew, cykad granie

I te w wodzie długie cienie

Świat się zbliżał już do zmierzchu

Tak odległy nieistotny.

W oknach domów pierwsze światła

Zmierzch już cicho pozapalał

I nad tonią zatańczyły -- Nietoperze

Nocnych łowów królowie.

W blasku ognia melancholia

W niebo iskrą się poniesie

Jeszcze chwilę tu zostaniesz

Potem cicho się podniesiesz.

Między jednym brzegiem a drugim

Twoje ślady pozostały

Woda nie zmyła ich jeszcze

Dzieci ich nie zdeptały.

Jak co dzień

Świtem witam dzień kolejny

Niezliczonych tych poranków

Kiedy noc wiecznością bywa

Nie dającą ukojenia.

Twarz przemywam szarym mydłem

Zmyć próbując długie cienie

Patrzy z lustra twarz nie moja

Drżeniem powiek naznaczona.

Zimnej kawy smak wczorajszy

Sweter co pamięta lepsze czasy

I zgarbiony trzaskam drzwiami

Idę walczyć z demonami.

A wieczorem już z daleka

do hałasu, ludzi, wrzasku

Się zanurzam w miękki fotel

Zasłuchany w "Pomarańcze"

Usta zwilżam ostrym smakiem

Po policzku łza się toczy

I tak przejdę przez godziny

Długiej, zimnej, czarnej nocy.

Karminowe

Karminowym blaskiem ust

Gasisz nieskromną jasność dnia

Obleczona w mroku czerń

Jesteś niczym nocy cień

Prowadzisz mnie bez strachu

Gdzie księżyca srebrna droga

Gdzie się kryją długie cienie

Gdzieś gdzie w mroku śpi marzenie

Nocy pięknem zaskoczony

Czarno-biały świat oglądam

I przy Tobie już bez trwogi

Wchodzę w nocy nocne progi

Dniem znudzony na rozstajach

Nie znam czasu ani miejsca

Gdzieś odnajdę swoją drogę

Wrócę w znane sobie miejsca

I przeżyje dzień kolejny

Tak jak zawsze w szarych cieniach

Coś zbuduje, coś zawalczę

By już jutro nie pamiętać

Karminowym blaskiem ust

Gasisz nieskromną jasność dnia

Obleczona w mroku czerń

Jesteś niczym nocy cień.