Pójdę drogą, bo tak trzeba
w ręku mając kromkę chleba.
Pójdę naprzód zapatrzony
Nie radosny, niezdziwiony.
Pójdę drogą, bo tak trzeba
ścisnę twardo kromkę chleba.
Udowodnię tym, co wiedzą
Że pokora, też jest wiedzą.
Pójdę drogą, bo tak trzeba
kupić tam kawałek chleba.
Coś zbuduję, coś posadzę
Ślad zostawię pełen marzeń.
Pójdę drogą, bo tak trzeba
ze mną będzie kromka chleba.
Pudło wspomnień, garść radości
Stary worek kruchych kości.
Już nie pójdę, już nie trzeba
dadzą mi tu kromkę chleba.
Krzyż postawią, pył zamiotą
Zamkną księgę życia złotą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz