Bo ławeczka proszę Pana,
to nie jest taki zwykły stołek.
Na ławeczce proszę Pana,
to dopada nas garść wspomnień
I te lata zagmatwane,
Te kobiety malowane,
I poranków gorzki smak,
Kiedy życie szło nie tak,
A gdy jeszcze proszę pana,
Odważymy się pomarzyć,
To wystarczy zamknąć oczy,
wszystko może, się wydarzyć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz