Sama Natura

W mrok

Gdy szczęście piaskiem w oczy sypnie
pozwoli odrobinkę siebie skosztować
A potem założy Ci opaskę na oczy
spychając z powrotem  w mrok nocy.

Jeżeli zobaczysz wschód słońca
barwy pod oczami zabłysną
A potem w mrok nocy
stalowe słów kleszcze cię wcisną.

Jeśli na niebie gwiazdy
mleczną pokażą Ci drogę
A potem rzucony w głąb studni
w sercu poczujesz trwogę.

Jeśli ostatnia nadziei zapałka
osmali płomieniem gorącym uczucia
Gasnąc poparzy Ci palce
po plecach chłodu spłynie strugą.

To już

To już ostatni

Tej jesieni

Smak lato przywodzący

Ten zapach 

Powietrza 

Nocy tych gorących

Ta szarość 

Co świtem 

Spod powiek przebudzona

Ta kropla 

Smaku 

Namiętnością pobudzona ....

Na kamieniu 43

Serce moje w kołataniu

Dziś melodii równej szuka

Szczęścia cienka nic pajęczyna

Je w mej piersi tylko trzyma. 

Na kamieniu 42

Choć wydaje się że prosta 

Droga nigdy nie jest łatwa 

Każdy krok nas oddala 

Każdy krok nas przybliża 

Choć nagroda nie jest jasna

Tak po prostu

Tak po prostu
Kiedy sen spod powiek
W swoją zmierza stronę
A obudzone już oczy
Obok dostrzegają
To co wyśnione
Tak po prostu.

Tak po prostu
Na palcu zaplatasz
Kosmyk włosów jedwabnych
Których zapach
Bezwiednie całujesz
Taki szczęścia nakaz
Tak po prostu.

Tak po prostu
Spod powiek przebija
Szary blask ognia
Co serce spowija
I łzą zroszone choć całe szczęśliwe
Przymykasz powieki
By chłonąc te chwile
Tak po prostu

Tak po prostu
Witasz poranki
I żegnasz wieczory
Wiedząc że dzień
ten upragniony
Zaskoczy Cię znowu
Jej obecnością
Tak po prostu

Tak...
         po.....
                   prostu....

Nie przychodź

Gdy wszedłeś na drogę 

tą bez powrotu

zapadło spojrzenie

w głąb moich oczu

Nie przychodź 

już do mnie

nie przychodź ...

Pozwól by noce
noc całą trwały
sen wchodził, wychodził
by powieki nie drgały.

Nie przychodź
już do mnie
nie przychodź ...

Nie prawda że wróci w innym futerku
co dobre już było
Futerko rozmyło się w pamięci
pozostał żal bez pamięci

Nie przychodź 

już do mnie

nie przychodź ...

powoli już szykuj
kąt ciepły i cichy
gdy przyjdzie po mnie ta piękna
co w ciszy wymownie tak milczy.

Nie przychodź 

już do mnie

nie przychodź ...

Bo teraz już pora
by moja była droga.

Na kamieniu 41

Mróz otulił Róży kwiat

Zgasił płomień co chciał żyć

Choć pozostał cudny kwiat

Mroźne wnętrze jest w nim dziś ....

Odchodząc

Kiedyś przyjdę

Bukiet kwiatów mając w dłoni

W drugim ręku będę ściskał smak aronii

Kiedyś przyjdę

Pocałuje ...a Ty udasz zaskoczoną

Tylko oczy posmutnieją tak ukryte za zasłoną

Kiedyś przyjdę

Usiądziemy, smak aronii spróbujemy

I opowiem Ci powoli to co w środku trochę boli

Kiedyś wstanę

Dłoń Twą czule pocałuje

A Ty skłamiesz, że rozumiesz

Kiedyś wyjdę
Cicho zamknę drzwi za sobą
Pójdę łzą znaczoną drogą. 

Mogę

Mogę ...

nie pisać,

nie mówić,

a nawet nie marzyć.

Mogę ...

zasypiać bezgłośnie,

i budzić się cicho.

Mogę ...

nie czuć,

nie widzieć,

nie szukać.

Mogę ...

odejść drogą jeśli sił wystarczy.

Mogę ...

w ciemność skoczyć jeśli odwaga dopisze.

Albo świat przez pryzmat

szkła przepuścić ...

tak najprościej.

Mogę ...

stanąć w pół drogi,

drogi zgubionej.

Mogę ...

jedząc nie jeść,

bez smaku przechodzi.

Mogę ...

mówiąc nie mówić,

bo myśl tak przepływa.

Mogę ...

Mogę ....?

Ale ....

Nie Mogę ...

Zdusić iskierki co cicho mi szepcze.

Nocy zmusić aby snów nie kreśliła.

Serca przymusić aby cicho nie biło.

Życia by za mnie się tu przeżyło.