List od Ciebie

 Książkę z półki dziś ściągałem

Co historie w sobie ma

O przygodach, o miłości 

I jak czasu w życiu brak

Lekko kartki przerzucałem

Czasem łapiąc tekstu sens

Nagle kartka mi wypadła

Co w tej książce chowała się

Tam litery, Twoja ręką zapisane

Co tak kiedyś niosły smak

Obietnicy wyszeptanej

Podkreślonej drżeniem warg

Dłonie zimne i niepewne

Co prowadzić chciały nas w świat

Dziś pamiętam tamto drżenie

Warg muśniecie, dotyk rąk

Tej słodyczy zapomnianej

I Tych oczu ciepły blask

Tak powoli składam list

Szukam woni którą w sobie miał

Dziś to kartka, zapis dawnych dni

W inną schowam Go dziś książkę

Niech zaskoczy kiedyś mnie.

W chmury

Chmurka jak baranek, po niebie przepływa

A za nią druga, wesoło pomyka

Zapatrzony w niebo, o świecie zapominam

Szukając Jej dłoni, pustkę napotykam. 

Łepetyna

A ja myślę o Tobie,

Zawsze 

Po prostu siedzisz w mojej głowie 

A tak normalnie, po prostu, 

Jak stały mieszkaniec 

Nie myślę o wielkich, świata zdobywaniach 

Tylko codziennym w szczęściu trwaniach 

Jesteś jak dzień 

Jak poranek cichy 

Zawsze zaskakujący 

Ale przecież oczywisty 

Jesteś jak dotyk 

Co podnosi na skórze łaknienie 

I tak przechodzę 

Dzień aż do zmroku 

A Ty jesteś obok 

Przy każdym geście 

Przy każdym kroku 

Bo choć daleko 

Tak jednak blisko 

Gdy coś dotknie 

Łzą spłynie po bliźnie 

Tak dzień gaśnie 

W wieczornej otulinie 

A Ty zostaniesz 

W mojej łepetynie.

....

Balonik

Na odpuście pod kościołem 

Smutny Pan baloników garść miał

kolorowe wszystkie gazem napełnione

i uczuciami co w duszy smutny pan miał.

Dookoła głosów wesoły gwar

nikt nie widział uczuć, tylko kolorów czar

ktoś podchodził, dawał dychę i balonika brał

 a tam w głębi za powłoką uczuć nuta cicho łka.

Jedno słowo niczym igłą 

I balonik nagle zgasł,

Coś huknęło poszła fala

Zagubiony uczuć czar.

Wieczorami w pustym domu

zamyślony Smutny Pan

balonikom nadawał kształt

myśląc o tym, co mu w duszy gra.

Więc balonik niczym skarb

Nigdy nie wiesz co ma w środku

Nim poleci w wielki świat

By zabłysnąć w huku barw.

Szczyty

 Przed świtem wychodzę

Żeby w oczy nie patrzeć swoje

Zabieram zawsze co kocham

To co tylko moje.

W długich cieniach droga prowadzi

Omijam ludzi na bok przechodzę

Droga pod górę prowadzi

Takie to drogi moje.

Plecak pełen bagażu

Do ziemi przygniata ciężarem

Idąc się nie obejrzę

Za życiem, co z życiem zostaje.

Ktoś mnie przeklnie 

Ktoś krzyżyk postawi na drogę 

Temu głęboko w oczy spojrzę

Tak że w sercu poczuje trwogę.

 

W Pustym Barze

W pustym barze

W kątach dusze siedzą

Tych, co odeszli już na szlak

Tylko puste dzwonią szklanki

Pusta flaszka świecą gra

W pustym barze

Barman zbiera starą szmatą

Stary kurz

Pustym wzrokiem w kąty patrzy

Widząc tych, co nie ma już

Do pustego baru

Ktoś zabłądzi tylko raz

Nikt nie wejdzie nieproszony

W duszy musi zabrzmieć głos

Tam na szlaku zasłyszany

W pustym barze

Barman zbiera starą szmatą

Stary kurz

Pustym wzrokiem w kąty patrzy

Widząc tych, co nie ma już

W pustym barze

W kącie siadam piwo już ostatnie mam

Z futerału sięgam dłonią Tą, co zawsze z sobą mam

Cicho zagram a tam z kąta

Cichych głosów słyszę chór

W pustym barze

Barman zbiera starą szmatą

Stary kurz

Pustym wzrokiem w kąty patrzy

Widząc tych, co nie ma już

W pustym barze

Na wieszaku jakaś czapka smętnie trwa

Świeca zgasła, ucichł chórek

Na gitarze struna drga.

.......

Nie czas

Jeszcze nie zacząłem

Patrzeć w dzień jutrzejszy

Jeszce obrazy 

Dnia przepływają

Smak powietrza

Wonią wypełniony

Na skórze

Dotyk ulotny

Jeszcze nie spojrzałem

Na wczorajsze słowa

Słysząc gesty

Dłoni nieporadne

Kroki niepewne

W mroku stawiane

Dotyk dłoni

Ciepły na ścianie

W deszczu 

Zmyję makijaż 

Wśród szczytów

Spotkam siebie

Zapomnę

Po co mam lecieć

I może 

Poczuję jak żyję.