Krawędź 1

Szklanka denkiem o stół stuka

w środku fala się przelewa

 płyn co mąci moje oczy

dziś swą mocą mnie zaskoczy.

Dzień do dnia tak podobny

kolor drinków tylko zmienia

czy różowy, czy zielony

kiedy wejdę w strefę cienia.

Z każdą kroplą o krok dalej

raz czas goni, raz ucieka

Raz go ścisnę w swojej dłoni

Raz On mocno mi dokopie.

Tyle znaczeń nic nie znaczy

Tyle gestów wiatr porywa
Tyle uczuć już nie grzeje
Tyle osób znika w dali.

Szklanka na stół przewrócona
Traci moc oparów swoich
Wiotka ręka zagubiona
Umysł sięga cichej głębi.